11 km na północny wschód od Mostów / Rejon mostowski
Pozostałości dawnego majątku ziemskiego
Oleszewicze. Zarośnięte fundamenty dworu. Stan 2018 r. 
Oleszewicze. Spichlerz dworski. Stan 2018 r. 
Oleszewicze. Spichlerz dworski. Stan 2018 r. 
Oleszewicze. Budynek dawnej gorzelni. Stan 2018 r.
W XVIII stuleciu dobra należały do rodziny Baranowiczów. W końcu wieku majątek kupił Jan Niezabytowski, żonaty z Barbarą Zawiszanką. Po nich odziedziczył go ich syn, Krzysztof, podkomorzy nowogródzki. Później dobra przechodziły do wnuka Jana Niezabytowskiego, Konstantego, żonatego z Celestyną z Kamieńskich. Ich syn, Karol Stanisław, żonaty z Zofią Komar, był senatorem i ministrem rolnictwa II Rzeczypospolitej, znanym działaczem społecznym i politycznym. Po 1920 roku przekazał on Oleszewicze córce Irenie, zamężnej z Kazimierzem Ronikierem. Byli oni właścicielami majątku do roku 1939. Zespół pałacowy otaczał kilkunastohektarowy, założony w XVIII wieku park, utrzymywany w stylu angielskim.
Istniejący do II wojny światowej pałac w Oleszewiczach zbudował w XVIII wieku – według Romana Aftanazego – szambelan Adam Baranowicz. Mógł być tutaj przyjmowany król Stanisław August Poniatowski podczas swych częstych polowań w lasach nadniemeńskich. W latach 1850–1855 pałac gruntownie odrestaurowano i przebudowano z polecenia Konstantego Niezabytowskiego. Po przebudowie dwukondygnacyjna, dziewięcioosiowa elewacja frontowa wzbogaciła się o głęboki, jednokondygnacyjny portyk z czterema kolumnami toskańskimi, wspierającymi balkon. Od strony ogrodowej pałac posiadał piętro tylko nad częścią środkową budynku. W pałacu znajdowała się bogata kolekcja obrazów. Zgromadził je Konstanty Niezabytowski, przywożąc ze swych licznych podróży do Włoch. Były tu między innymi dzieła Januarego Suchodolskiego. Obraz Bitwa z Tatarami namalował on na specjalne życzenie Niezabytowskiego. Niektóre kopie wybitnych dzieł wykonał Edward Pawłowicz, artysta zaprzyjaźniony z rodziną Niezabytowskich. Biblioteka pałacu w Oleszewiczach liczyła kilka tysięcy tomów.
Oleszewicze. Fragment budynku gorzelni. Stan 2018 r. 
Oleszewicze. Zniszczony młyn dworski. Stan 2018 r. 
Oleszewicze. Fragment alei dworskiej. Stan 2018 r.
Jesienią 1939 roku majątek przejęła władza sowiecka, a latem 1941 roku administracja niemiecka. Po II wojnie światowej na terenie majątkowym utworzono kołchoz. Budynek pałacu nie zachował się. Według opowiadań miejscowej ludności po wojnie kamienne budynki gospodarcze, w tym duży budynek stajni dworskiej, zostały zburzone, a materiał wykorzystano pod budowę lotniska wojskowego w Szczuczynie. O dawnym dworze przypominają zarośnięte krzakami fundamenty, a także znajdujący się nieopodal murowany spichlerz, wzniesiony z czerwonej cegły budynek dawnej gorzelni oraz znajdujący się na terenie dawnego majątku zniszczony młyn. Zachowały się także fragmenty alei, parku i pojedynczo rosnące stare drzewa. Obecnie dawny teren dworski wykorzystywany jest przez prywatne gospodarstwo rolne.